این داستان درباره یه پسر نوجوونه که استاد شوگیه. یه روز، یه دختر 9 ساله پیداش میشه و میخواد که شاگردش بشه. از اینجاست که همه مسخره بازیا شروع میشن.
خب در یک جمله، با وجود قابل پیش بینی بودن داستان، نمایش خوبی بود. علیرغم اینکه چیزی در مورد بازی شوگی نمیدونستم، ولی واقعا از این نمایش لذت بردم. پس برای لذت بردن ازش، نیازی نیست چیزی در مورد شوگی بدونین. داستان و پیش فرض مناسب است و شخصیت ها به دل میشینن و دیالوگ های بامزه ای دارند. این نمایش بر اساس یک سری لایت ناول معروف به همین نام ساخته شده است.
من از زمان تماشای 3-gatsu no Lion طرفدار انیمه شوگی بودم. اما 3-gatsu no Lion بیشتر از شوگی روی شخصیت ها تمرکز داشت. بنابراین خوشحالم که این انیمه یه جور دیگه پیش میره و بیشتر روی شوگی تمرکز کرده. این نمایش شما را از طریق شوگی راهنمایی می کند و سبک های مختلف بازی، عناوین، مراحل تبدیل شدن به یک بازیکن حرفهای شوگی و غیره را توضیح می دهد. سپس مراحل توسط بازیگران اصلی عملی میشه و این چیزیه که این نمایش رو بسیار سرگرم کننده میکنه.
از بین همه چیزهایی که این انیمه ارائه می کرد، کار دوربین آن چیزی بود که بیش از همه برجسته بود. نمای کلی تخته شوگی، برش های نزدیک به مهره های شوگی، تغییر حالت چهره شخصیت و سپس به حرکت یک قطعه، همگی در ایجاد تنش برای هر مسابقه عالی عمل کردند. و با دیالوگ شخصیت ها، درک شوگی بسیار آسان تر بود، حتی برای کسی که هیچی از شوگی نمیدونه مثل خود من.
از آنجایی که Shogi یک بازی ژاپنی است، تعجب آور نیست که موسیقی متن آن دارای تعداد زیادی ساز سنتی ژاپنی باشد که بیشتر بر فرهنگ و طبیعت ژاپن تأکید دارد. برخی از قطعات حتی دارای تلفیقی از سازهای غربی و شرقی هستند که در نتیجه صدای بسیار جالبی به وجود می آید.من کاملاً از این نمایش و یادگیری در مورد شوگی طی تماشای اون لذت بردم. همچنین پایان بسیار رضایت بخش بود و نمایش را به خوبی به پایان می رساند.