نقد و بررسی سریال Godfather of Harlem
مجموعه درام جنایی حماسی استودیو اپیکس، یعنی سریال پدرخوانده هارلم یکی از آن قطعات ارکستری است که در هر صحنه چهره معروف جدیدی را معرفی می کند. تریلرها دو نقش اصلی Forest Whitaker و Vincent D’Onofrio را تبلیغ می کنند، اما این نمایشی است که لبریز از استعداد بازیگری است، استعدادهایی از جمله Luis Guzman (بازیگر نقش گومز سریال ونزدی)، Paul Sorvino بازیگر فیلم رفقای خوب، Kelvin Harrison Jr. بازیگر فیم 12 سال بردگی، Giancarlo Esposito (گاس در برکینگ بد) و Chazz Palminteri (نقش منفی فیلم این را تحلیل کن).
معرفی سریال پدرخوانده هارلم
پدرخوانده هارلم یک مجموعه تلویزیونی درام جنایی آمریکایی است که در 29 سپتامبر 2019 در Epix پخش شد. این سریال توسط کریس برانکاتو و پل اکشتاین نوشته شده است و فارست ویتاکر در نقش باپی جانسون گانگستر دهه 1960 شهر نیویورک ایفای نقش می کند. ویتاکر همچنین در کنار نینا یانگ بونگیووی، جیمز آچسون، جان ریدلی و مارکوان اسمیت از تهیه کنندگان اجرایی سریال است. کریس برانکاتو به عنوان شورانر برنامه عمل می کند. در 12 فوریه 2020، این سریال برای فصل دوم تمدید شد که اولین بار در 18 آوریل 2021 پخش شد. در 13 ژانویه 2022، این سریال برای فصل سوم تمدید شد که در تاریخ 15 ژانویه 2023 در MGM+ تغییر نام داد. یک سریال مستند نیز بر اساس مجموعه با عنوان Whatever Means Necessary: The Times of Godfather of Harlem در 8 نوامبر 2020 به نمایش درآمد.
درآمدی بر داستان سریال Godfather of Harlem
سریال پدرخوانده هارلم، داستان دراماتيک و واقعی یک گانگستر آمریکایی به نام بامپی جانسون است که در اوایل دهه ۱۹۶۰ پس از ده سال از زندان آلکاتراز آزاد شده است و حالا به محله خود، هارلم، بازگشته است. زمانی که جانسون متوجه می شود کنترل این محله به دست یک گروه مافیایی ایتالیایی افتاده تصمیم می گیرد با آنها مبارزه کند. تلاقی زندگی شخصیت هایی همچون بامپی جانسون، مالکوم ایکس و آدام کلایتون پاول جونیور با مافیاهای معروف نیویورک در آن زمان از جمله وینسنت جیگانتی معروف به چین (با بازی وینسنت دن آفریو، بازیگر فیلم سینمایی «غلاف تمام فلزی»)، فرانک کاستلو (با نقش آفرینی پل سوروینو، بازیگر فیلم «رفقای خوب») و جو بونانو (با بازی چاز پالمینتری هنرپیشه فیلم «مظنونین همیشگی») غنای زیادی به داستان مجموعه تلویزیونی بخشیده است.
نقد و بررسی سریال پدرخوانده هارلم
این یک سریال دوره ای جاه طلبانه و لایه لایه درباره هارلم در اواسط دهه 60 است که به دنبال دراماتیک کردن جنبش های غالباً مافیایی و نبرد برای حقوق مدنی است. ستاره برنده اسکار فیلم آخرین پادشاه اسکاتلند یعنی فارست ویتاکر همه چیز را در کنار هم نگه می دارد، اما این سریال قطعا یک قطعه گروهی است و یک سریال تلویزیون هوشمند و جذاب است که تنها گهگاه زیر بار بلندپروازی هایش برای گفتن چند داستان به صورت افراطی، گاهی لنگ می زند. البته شاید یک بار.
جان ریدلی، نویسنده فیلم های 12 سال بردگی و جنایت آمریکایی، کارگردانی قسمت اول را برعهده دارد که با آزاد شدن باپی جانسون (ویتاکر) از آلکاتراز و بازگشت به هارلم آغاز می شود که در فقدان او به طور قابل توجهی تغییر کرده است. مواد مخدر جامعه را تسخیر کرده و مافیای ایتالیایی بیشترِ آنجا و اساساً تمام نیویورک را اداره می کند. جانسون می خواهد قلمروش به او بازگردانده شود که البته به مذاق وینسنت «چین» گیگانته (دونوفریو) خوش نمی آید، چون حاضر نیست به سادگی از کنترلی که احساس می کند به دست آورده است، دست بکشد. ریدلی و استودیو، همچنین سربازان دو گنگ را معرفی می کنند، موسیقیدانی به نام تدی گرین (هریسون) با دختر گیگانته، اولیویا (لوسی فرای) قرار می گذارد و رهبران سیاسی و مذهبی محلی، از جمله یکی که توسط اسپوزیتوی بزرگ ایفا می شود و دیگری که از قضا مالکوم ایکس (نایجل تاچ) است.
برای فصل اول، وب‌سایت جمع‌آوری نقد و بررسی Rotten Tomatoes، بر اساس 25 بررسی، 92٪ امتیاز تایید با میانگین امتیاز 7.50/10 را گزارش کرد. در اجماع انتقادی این وب سایت آمده است: «پدرخوانده هارلم همانطور که هوشمندانه نوشته شده است، بلوک هایی آشنا را پیاده می کند و اولین تاثیر را قوی ایجاد می کند.» Metacritic که از میانگین وزنی استفاده می کند، امتیازی را به فصل اختصاص می دهد. از 72 از 100، بر اساس نظر 10 منتقد، نشان دهنده “بررسی های به طور کلی مطلوب” است.
شریل کالا از The South African در مورد سریال گفته: ” مجموعه پدرخوانده هارلم یک نمونه عالی است از آنچه تلویزیون مدرن امروزی قادر به انجام آن است. شخصیت ویتاکر یک سلطان مواد مخدر است اما فقط مردی است که سعی می کند دنیا را درک کند و با خانواده اش ارتباط برقرار کند.”
یک گروه بازیگری شگفت انگیز، به داستان آشنای پدرخوانده هارلم جاذبه می بخشد
هارلم دهه 60 به خاطر شخصیت های مشهور مانند جانسون و گیگانته، که قبلاً بارها در مقابل دوربین به تصویر کشیده شده اند به وضوح زمینه بسیار مناسبی برای خلق درام است. (جانسون توسط لورنس فیشبرن در فیلم گردن کلفت 1997 و کلارنس ویلیامز سوم در گانگستر آمریکایی بازی شد). بنابراین، این اقتباس از داستانی که اغلب گفته می شود، چه چیزی را در مورد این فصل از تاریخ روشن می کند؟ شخصیت ها و موضوعات بسیار زیادی وجود دارد که هر جستجوی موضوعی در آن بی نتیجه به نظر می رسد. سریال پدرخوانده هارلم به عنوان یک اثر بازیگری و نه روایی، بهتر از هر نوع تفسیر بزرگ یا مطالعه شخصیت های پیچیده مورد قدر دانی قرار می گیرد.
در آن سطح از بازیگری، ویترین سریال و فیلم همیشه سرگرم کننده است. ویتاکر نقش اصلی را دارد، اما D’Onofrio سال هاست که اینقدر خوب نبوده است، فرای یک بازیگر جوان جذاب است، دیدن گازمن و اسپوزیتو و غیره همیشه عالی است. حتی نقش های کوچک نیز به خوبی انتخاب و نوشته شده اند (اگرچه داستان فرعی مربوط به دختر معتاد جانسون، غالباً در ملودرام فرو می رود). مطمئناً، ممکن است قبلاً این داستان را شنیده باشیم، اما هرگز با این گروه خاص از بازیگران با استعداد روایت نشده. بهتر است به سریال Godfather of Harlem مانند احیای اثری از شکسپیر فکر کنید.