نقد و بررسی مینی سریال Great Expectations آرزوهای بزرگ یا انتظارات بزرگ
استودیو FX با همکاری بی بی سی، یک مینی سریال دلهره آور، غم انگیز و نه چندان دیکنزی از رمان انتظارات بزرگ چارلز دیکنز ساخته است. و در حالی که به نظر می رسد تا حدودی این نکته مهم است، اما در عین حال، ترسناک و مأیوس کننده است و آنقدر به عنوان یک اقتباس به حساب نمی آید.
معرفی سریال آرزوهای بزرگ 2023
استیون نایت کارگردان، که درام جنایی تاریخی تاریک “پیکی بلایندرز” را خلق کرده، این رمان را به میخ کشیده و چیزی کاملا متفاوت به جای آن ساخته است. خطوط داستانی به طور مبهم قابل تشخیص هستند، اما چارچوب ها همه متفاوت هستند: پنجره های داستان به در و درهای داستان به پنجره تبدیل شده اند؛ دیوارهای رمان دیکنز نیز به رنگ سیاه درآمده اند.
این نسخه که در Hulu پخش می شود، می‌توانید آنر را از وبسایت ما دانلود کنید و ببینید که سریال با شخصیت اصلی آن، پیپ (فیون وایتهد) شروع می شود که در شرف حلق آویز شدن است – چیزی که در رمان نمی بینید – و این صحنه به طور قطعی اعلام می کند که این سریال Great Expectations واقعاً داستان آرزوهای بزرگ دیکنز نیست.
سریال انتظارات بزرگ، اقتباسی که اقتباس نیست
گاهی اوقات حرف هایی از جمله «اگر بتهوون امروز زنده بود، موسیقی فیلم می نوشت» یا «داوینچی هوش مصنوعی خلق می کرد» می شنوید. اما نمی توان گفت که اگر دیکنز در حال حاضر وجود داشت، فقط به کار در تلویزیون علاقه داشت. رمان های او – با گروه های بزرگی از شخصیت های رنگارنگ اصلی و فرعی در داستان های A و B و C تا انتهای حروف الفبا – به صورت سریالی منتشر شده اند. او خوب بلد بود که کلیف هنگر بسازد، عاشق یک افشاگری بزرگ بود و دیالوگ هایی می نوشت که به خوبی در دهان یک بازیگر می چرخیدند. دلایلی وجود دارد که به جز شکسپیر، هیچ نویسنده ای به زبان انگلیسی آثارش را به این اندازه – و اغلب به یادماندنی – روی پرده نبرده است. واضح است که دلایلی برای ساخت این برداشت از رمان انتظارات بزرگ وجود دارد، اما آنها بیشتر به تجارت تلویزیونی مربوط می شوند تا به چارلز دیکنز.
درآمدی بر داستان سریال Great Expectations
امور کم و بیش همانطور که اول کار به نمایش در میاید، شروع می شود. پیپ که با خواهر نیمه بدرفتار و بسیار بزرگترش سارا (هیلی اسکوایرز) و شوهر آهنگر خوش ذوقش جو (اوون مک دانل) در دهکده ای در باتلاق های ساحلی کِنت زندگی می کند، در حیاط کلیسا با یک محکوم فراری به نام مگویچ (جانی هریس) روبرو می شود، محکوم اورا می‌ترساند تا برای اون غذا و سوهان بیاورد.
از طریق دفاتر آقای پامبل چوک (مت بری)، پیپ برای تبدیل شدن به همبازی استلا (شالوم برون-فرانکلین)، دخترخوانده بانوی ثروتمند، میس هاویشام (اولیویا کولمن) نام نویسی می کند. دوشیزه هاویشام از زمانی که سال ها قبل در محراب رها شده بود، خانه اش را ترک نکرده یا از لباس عروسی بیرون نیامده است و او استلا را بزرگ می کند تا تبدیل به یک ویرانگر بی رحم در قبال مردان شود. استلا با پیپ بازی می کند و با او بی ادبانه رفتار می کند که این کار فقط باعث می شود او را بیش از پیش دوست داشته باشد و حسرت جایگاه پایین اجتماعی خود را بخورد. طبق سرنوشت، وکیل میس هاویشام، جگرز (اشلی توماس)، از راه می رسد و می گوید که پیپ صاحب سود بادآورده ای از طرف شخصی ناشناس شده است و او به لندن می رود تا “یک جنتلمن” شود یعنی در واقع یک احمق.
نقد و بررسی سریال انتظارات بزرگ
پس از آن، حدس زدن آسان است. شخصیت های فراتر از تشخیص، دوباره ساخته می شوند. فرصت ها و پایان های کتاب – ارجاع به قاهره، تجارت بیمه دریایی – وزن جدید و زمینه متفاوتی پیدا می کنند. استیون نایت عناصر گوتیک رمان را برداشته و آن ها را روی هر چیزی که در اصل رمان، لایت، طنز یا کنایه آمیز بوده می مالد. به جای این مضامین بربادرفته، تا بخواهید اسلحه و چاقو، مواد مخدر، انحراف، ادرار در ملاء عام و به اندازه واقعاً کافی پشکل اسب دریافت خواهیم کرد.
عدم اعتماد به اینکه فردی که قطب نمای اخلاقی خود را در جستجوی موقعیت اجتماعی از دست می دهد به اندازه کافی درام هست. اما نایت تصمیم گرفته است که پیپ را تحت تأثیر جگرز، یک شخصیت کوچک در رمان که اینجا شخصیت اصلی شده، درگیر جرم و جنایت و فساد کند. (او می گوید: «من به عنوان شیطان شناخته شده ام.) استثمار سیستماتیک در این سریال نشانه هایی دارد: ثروت موروثی میس هاویشم از «تجارت تریاک، ایندیگو و برده ها» و البته برخی عبارات رندوم فمینیسم و کنش گری.
هیچ کس شک ندارد که اولیویا کولمن بازیگر بزرگی است. من انتظار دارم که او را نامزد دریافت برخی از جایزه ها برای ایفای نقش میس هاویشم ببینم. من مت بری را دوست دارم، که به اندازه هر بازیگر بزرگی که در قید حیات است، برای ایفای نقش شخصیت های دیکنز به دنیا آمده است. توماس قدرت آوازی بالایی دارد. با این حال، من در مورد هیچ بازیگری در اینجا قضاوت نمی کنم. اکثر آنها نمی توانند از روند تجاری تولید این سریال تخطی کنند، البته وایتهد حتی زمانی که شخصیت پیپ مواد مخدر مصرف نکرده هم نشعه می‌زند.
کلام آخر
می‌پرسید اگر سریال را از منبعش جدا کنیم، آن وقت چه؟ بسیاری از بینندگان کتاب را نخوانده اند یا اقتباس های قبلی را ندیده اند.اما با این حال، هنوز هم یک سریال تیره و تار و خشونت‌آمیز است که بر وهم‌انگیز بودن بیشتر هر کدام از صحنه هایش، از جمله صحنه‌هایی که شایسته پرداختن نیستند، اصرار دارد. این مملو از جلوه های صوتی شبح وار، موسیقی تلخ، متناقض و رنگ آمیزی سکانس ها پس از تولید است تا هر اثری از نور طبیعی را پاک کند. این سریال با جدی‌تر شدن احمقانه‌تر نیز می‌شود و راه خود را به سمت یک نتیجه عجیب و غریب پیش می گیرد. هیچ‌کدام از شخصیت ها پیشرفتی احساس نمی‌کنند.. رشته های روایت به طرز ناشیانه ای مهندسی شده اند و گره زدن آنها احساس ناخوشایندی دارد.
البته به نظر می‌رسد فیلمسازان دقیقاً به آنچه قصد انجام آن را داشتند، دست یافته‌اند و فکر می‌کنم می‌توانید این سریال انتظارات بزرگ را موفقیت بنامید چرا که برای طرفداران سریال پیکی بلایندرز، ممکن است فقط یک سریال دیکنزی دیگر باشد که انتظارش را داشته اند و از آن استقبال می کنند، شما چطور؟