معرفی و دانلود انیمه هانتر Hunter X Hunter
فقدان محبوبیت شدید پیرامون انیمه Hunter X Hunter همیشه من رو گیج کرده، به خصوص از وقتی که تماشای انیمه رو تموم کردم. برای انیمه ای که به نظر می رسه همه کارها رو به درستی انجام می ده، در سطح بالایی در مورد محبوبیتش صحبت نمی شه. از هیچ نظر تو جذب یه فن بیس، مثل اتک آن تایتان یا SAO موفق نبوده. برای همین من تصمیم گرفتم این بررسی رو برای احقاق حق این انیمه خفن بنویسم. اگه این انیمه خوب هنوز زیر رادار شما در حال پروازه یا اگه به دلیل ظاهر کودکانه ش از تماشای این انیمه دلسرد شدین، خوندن این بررسی از نون شب براتون واجب تره.
از ۱۶ اکتبر سال ۱۹۹۹ تا ۳۱ مارس سال ۲۰۰۱ یک مجموعه تلویزیونی ۶۰ قسمتی، ساخت استودیو نیپون انیمیشن از کانال فوجی تلویژن پخش شد. این مجموعه تلویزیونی، ۳ سری اووی‌ای که مجموعاً ۳۰ قسمت بودن در پی داشت. این اقتباس ۹۲ قسمتی تا آرک جزیره طمع (Greed Island) از مانگا رو پوشش داد. از ۲ اکتبر سال ۲۰۱۱، یک مجموعه تلویزیونی جدید که الان بحث من همونه، ساخت استودیو مدهاوس، از کانال نیپون تلویژن پخش شد که این مجموعه اقتباس جدیدی از روی مانگا بود و ارتباطی با انیمه سریالی که در سال ۱۹۹۹ ساخته شد نداره.
بررسی داستان انیمه هانتر Hunter X Hunter
انیمه HXH در مورد پسر نوجوونیه به نام گون (Gon) که برای پیدا کردن پدرش راهی یه سفر می شه. بعد از این که می فهمه پدرش تو سنین جوانی اون رو ترک کرده تا شکارچی بشه، گون تصمیم می گیره نه تنها اون رو پیدا کنه، بلکه می خواد ببینه که حرفه ای که باعث شده پدرش اون رو به بودن با اون ترجیح داده، چقدر خاصه. اگرچه داستان پیدا کردن پدر و مادر و برادر موضوع ساده ایه، اما مسیری که به سمت این هدف پیش می ره، این سریال رو واقعاً خاص می کنه. انیمه HXH از چندین آرک تشکیل شده که همگی خیلی خوب نوشته شدن و این من رو به بهترین خصوصیت از سریال، یعنی متن داستان دلبسته کرده. این انیمه دارای یکی از بهترین داستان ها در دنیای شوننه. عمق و جریان داستان، شخصیت های جذاب، دیالوگ های قوی و ساخت و پرداخت جهانی چشمگیر، همه تو یه داستان جذاب گرد هم اومدن که می تونه بیننده ها رو به این ماراتن طولانی 148 قسمتی جذب کنه.
بررسی طرح استثنایی انیمه Hunter X Hunter
میزان تنوع موجود در داستان HXH هم خیلی چشمگیره. این انیمه با پیروی از چندین ژانر در شش آرک داستانی یه اثر اکشن و مبارزه برای بقا، یه تریلر جنایی، یه اثر در سبک واقعیت مجازی، یه فیلم جنگی و سیاستمدارانه ست. نه تنها این موارد بلکه این سریال به راحتی قادر تا تحولات شخصیت انسان ها رو از تاریکی به روشنایی و بالعکس به تصویر بکشه. گاهی اوقات، این تغییر در لحن بعد از پایان یه آرک اتفاق می افته، هرچند تو موارد دیگه، حتی در اواسط آرک هم رخ می ده. نکته دیگه در مورد HXH اینه که آرک های اون با همدیگه در ارتباط هستن و هر آرک به طور طبیعی قبلیش رو دنبال می کنه. این یه انتقال طبیعی رو ایجاد می کنه که واقعاً این سریال رو برجسته می کنه، این یه ماجراجویی تمام عیاره که از نظر پیشروی و توسعه، عالیه. تو بیشتر موارد، HXH خیلی خوبه. این سریال کار خارق العاده ای رو برای مجذوب نگه داشتن بیننده هاش انجام می ده، با تماشای چند قسمت، بیننده تو زمان پرواز می کنه و خودش رو وسط نمایش می بینه. به استثنای دو قسمت recap یا یادآوری، انیمه HXH هیچ قسمت فیلری نداره.
هانتر هانتر، آرام آرام، تاریک و تاریک تر
اگرچه HXH در ابتدا تصویری دلپذیر رو به ما القا می کنه، ولی باز هم همون رو به نحو احسن انجام می ده. نه اون نوع دلپذیری که باعث شه بگین «این انیمه بچگونه‌ست»، بلکه از نوعی که برای هر سنی جذابه؛ این انیمه اون شونن کلاسیک و جذابی رو که در سالهای اخیر از بین رفته، به ما می ده و این کار رو با سر افراشته انجام می ده. اما اواخر انیمه، این سریال به نوبه خودش تاریک می شه. اگرچه بیشتر آرک های داستانی HXH دارای دلپذیری مطبوعی هستن، اما آرک مورچه های یورک نیو و چیمرا دو تا از بهترین و تاریک ترین آرک های Shonen هستن. آرک یورک نیو رو می شه به عنوان یه اثر در ژانر تریلر (مهیج) تاریک تو یه شهر بزرگ توصیف کرد. موضوع اصلی این آرک انتقامه و از نظر هیجان و اتمسفر شبیه به انیمه Death Note ـه. از طرف دیگه، آرک مورچه های Chimera رو می شه به عنوان تلاشی از طرف شکارچی ها برای کنترل شیوع یه گونه خطرناک آدم خوار توصیف کرد. این تاریک ترین و از نظر موضوعی قدرتمندترین آرک در این سریاله (شاید تو بیشتر سریال ها و انیمه ها) که موضوعاتی مانند هویت، طبیعت انسانی و بقای اشرف مخلوقات رو پوشش می ده. این آرک مقایسه هایی رو با چپتر بلک انیمه یو یو هاکوشو به دلیل طبیعت شبیه به Seinen خودش انجام داده و شبیه Shingeki no Kyojinـه، جایی که شخصیت های اصلی در مقابل یه گونه خیلی برتر و خصمانه، احساس ناامیدی رو تجربه می کنن. این سریال با پالت رنگ، موسیقی، اتمسفر و میزان خشونتش به طور قابل توجهی تغییر می کنه.
کلام آخر
با این حال، اونچه که این سریال رو از سایر انیمه های اکشن جدا می کنه، غیرمستقیم و غیرقابل پیش بینی بودن اونه. Shonen و روش های داستان پردازی اون در طول سریال تضعیف می شه. به عنوان مثال شخصیت اصلی، گون، بیش از اونچه که موفق می شه شکست می خوره. قدرتهای مبتنی بر احساسات یا اراده وجود نداره و جنگ در این سریال کاملاً متفاوت از سایر انیمه های اکشنه. شخصیت اصلی تمرکز اصلی هر آرک نیست. در برخی از نقاط خاص این سریال، حتی می تونین بگین که گون نقش حمایتی رو به عهده گرفته، به خصوص در بخش های بعدی آرک CA که به دلیل دامنه بزرگ داستان، به همون اندازه روی اون تمرکز نمی شه. فرمول استاندارد انیمه های اکشن که هر کی بیشتر تمرین کنه برنده ست هم تضعیف شده. اگرچه تمرین وجود داره، اما همیشه به پیروزی منجر نمی شه و همچنین شخصیت های اصلی رو از نظر قدرت به همون سطح مخالفان اصلی خود سوق نمی ده. در بیشتر موارد، شخصیت های اصلی نقش کتک خور رو بر عهده می گیرن. اگرچه اونا از پتانسیل فوق العاده ای برخوردار هستن، اما هنوز بچه هایی هستن که چیزهای زیادی برای یادگیری دارن. از نظر قصه گویی، تحولات غیرقابل پیش بینی امری عادیه. نکته ای که همچنان تو این انیمه من رو متحیر می کنه اینه که چطور بیننده رو به این فکر سوق می دن که داستان در این راستا پیشرفت خواهد کرد، اون هم فقط برای تغییر مسیر و رسیدن به یه نتیجه کاملاً متفاوت. خلاصه اینکه به شدت توصیه می کنم اگه این انیمه رو ندیدین، برین سراغش چون مانگاکای اثر بعد از چندین سال دست به کار شده و دوباره داره ادامه داستان رو می نویسه و باید منتظر سری جدید باشیم.