نقد و بررسی فیلم No Way Up راهی به بالا نیست

معرفی فیلم No Way Up

برای اینکه محتوای «فیلم راهی به بالا نیست» دستتان بیاید، این ترکیب سینمایی را تصور کنید، جایی که فیلم مارها در هواپیما با فیلم مِگ تلاقی می کند. هر چقدر هم که عجیب به نظر برسد، این طرح، اساساً پیش فرض فیلم مهیج فاجعه ای جدید، یعنی فیلم سینمایی No Way Up است. کارگردان کلودیو فاه که برای دنباله‌های اکشنی مانند هالومن 2 شناخته می‌شود، مفهومی احمقانه را پذیرفته است و آن را به طرز شگفت‌آوری به اجرا درآورده است. نتایج هر چه که هستند ممکن است شما را شگفت زده کنند، حالا چه از طریق خوب یا چه از طریق بد. روی کاغذ، این نوع فرضیه‌های غم‌انگیز فیلم های درجه دو می‌توانند به خوبی برای تولید یک فیلم، کارآمد باشند. با این حال، کارگردان فاه و اندی میسونِ فیلمنامه نویس، مصمم به فروش آن به جای یک فیلم خوب هستند. فیلم No Way Up با پشتوانه ارزش های تولید خود که در سطح استودیویی انجام شده اند و بازیگرانی به رهبری کلم مینی و سوفی مکینتاش، مابین حملات کوسه های خون خوار به اوج های دراماتیک تری نیز می رسد. اما آیا تطبیق لحن هوشیار فیلم با مفهوم عجیب و غریب آن مطابقت دارد؟ در این مقاله سعی داریم بفهمیم که آیا این حماسه ی کوسه ای، ارزش تماشا دارد یا خیر.

 

درآمدی بر داستان فیلم راهی به بالا نیست

ما گروهی از مسافران هواپیما را دنبال می‌کنیم که پروازشان به سمت کابو سان لوکاس، زمانی که یک دسته پرنده هواپیما را فلج می‌کنند، پایان فاجعه‌باری پیدا می کند. پس از یک سکانس تصادف دلخراش که برخی از هیجان‌های عجیب و غریب را به همراه دارد و منجر به سقوط هواپیما در دریا می شود، بازماندگان در قسمت سیل‌گرفته دم هواپیما، به‌طور نامطمئن روی صخره‌ای زیر آب، گیر افتاده‌اند و جایی که گویی غرق شدنِ قریب الوقوع کافی نیست، آنها به زودی متوجه می شوند که تعدادی مهمان ناخوانده دارند: یک گله کوسه ی سفید گرسنه!

 

بررسی شخصیت ها و داستان فیلم No Way Up

ما با ترکیب استانداردی از فیلم‌های فاجعه‌آمیز از مسافران هواپیما، از جمله دختر فرماندار، آوا (سوفی مک‌اینتاش)، محافظ او، براندون (کلم مینی)، دوست پسر کسالت بار آوا، جید (جرمیاس آمور) و بهترین دوستش، کایلِ نفرت‌انگیز (ویل آتنبرو) آشنا می شویم. همچنین «نانا» ماردی (فیلیس لوگان)، نوه‌اش رزا (گریس نتل) و مهماندار دانیلو (مانوئل پاسیفیک)، نیز در هواپیما حضور دارند. پس از دیدن برخی از شوخی‌های تند و تیز که سطح پویایی فیلم را مشخص می‌کند، باید به چیزی که به نظر می‌رسد یک پرواز معمولی به سمت جنوب مکزیک است، راضی باشیم. اما فاجعه اصلی زمانی رخ می دهد که هواپیما به دسته ای متراکم از پرندگان برخورد می کند، ورود یکی-دوتا از ان پرنده ها به موتور، هواپیما را فلج می کند و آن را به سوی مارپیچ مرگ می کشاند. در یک سکانس دلخراش، در حالی که مسافران جیغ می‌کشند و چمدان‌ها پرواز می‌کنند، هواپیما تکه پاره می‌شود و دم هواپیما در اقیانوس فرو می‌رود. از طریق یک شانس غیرمحتمل، بخش دم جدا شده، روی صخره ای زیر آب قرار می گیرد و گروه بازماندگان ما در یک محفظه هوا که به سرعت پر از آب می شود، رها می شوند. آنها شرایط محیطی فاجعه بار خود را بررسی می کنند؛ بدون ارتباطات و در حالی که آب وارد جان پناهشان می شود، شروع به تدوین برنامه های فرار می کنند. اما مادرِ فولاد زره طبیعت به شدت بدجنس تر از اینهاست چرا که یک مثلثِ روی سطح آب که بعداً در کمال تعجب مشخص می شود باله کوسه است، وارد جان پناهشان می شود. به‌نظر می‌رسد که قهرمان‌های بدبختِ ما که بین جزر و مد دریا گیر افتاده اند، به یک بوفه ی دریایی برای کوسه های گرسنه تبدیل شده اند.

 

نقد و بررسی فنی فیلم راهی به بالا نیست

با توجه به وعده عجیب و غریب این فیلم درجه دو در مورد حمله کوسه های قاتل به بازماندگان سقوط هواپیما، ممکن است انتظار داشته باشید که فیلم No Way Up به طور کامل برای تماشا با یک استامبولی چسفیل ساخته شده است. اما به‌طور شگفت‌انگیزی، کارگردان کلودیو فاه آن را بیشتر به صورت مستقیم بازی می‌کند، آن هم با هدف یک درام بقای تلخ‌تر با ضربه ‌های ترسناک. فاه با پشتوانه ارزش های تولید در سطح استودیو، در جایی که از داستان از نظر فنی اهمیت دارد، فیلمش را ارائه می دهد. خود سقوط هواپیما به طرز وحشتناکی اتفاق می افتد، در حالی که فیلمبرداری صفحه عریض اندرو راجر، کلاستروفوبیای غرق شدن را به تصویر می کشد. زمانی که کوسه ها، چه به صورت انیماترونیک و چه گرافیکی، ظاهر کوبنده خود را نشان می دهند، این حملات یک وحشت عمیق ایجاد می کنند و به کابین غرق شده، رنگ زرشکی می پاشند. این وحشت شما را غافلگیر نمی کند، اما کار را برای فیلم در می آورد.

 

چند جای کارِ فیلم No Way Up می لنگد

اگر فیلم راهی به بالا نیست، باعث شده است که سرتان را بخارانید و به این فکر کنید که چگونه بدنه هواپیمای سقوط کرده ممکن است پس از سقوط در اعماق اقیانوس در برابر آن همه آب سالم بماند و پس از آن چند متر مربع از آن به طور غیرقابل توضیحی خشک مانده، خب … باید بگویم که شما تنها نیستید. از این نظر، از برخورد آن دسته پرندگان به هواپیما تا وجود وسایل غواصی که به طور آشکاری برای استفاده در همچین موقعیتی تعبیه شده اند، جای بحث فراوان دارند. این تدبیرها ممکن است به راحتی در یک فیلم درجه دو جوابگو باشند، اما در کنار لحن پویا و تقریباً طنز فیلم، تعلیق ایجاد شده غیرقابل باور می شود. این لحظه ها در حالی که فیلم‌های فاجعه ای ذاتاً به شانس و شرایط متکی هستند، واقعاً مشکل دار به نظر می آیند. توسعه شخصیتی این گروه از بازماندگان ممکن است از نظر عاطفی به فیلم کمک کرده باشد، اما بیشتر شخصیت های سایه نیز خیلی کلیشه ای هستند. ما نکاتی را در مورد ضربه روحی آوا به خاطر غرق شدن مادرش می آموزیم که به مبارزه او برای بقا رنگ می بخشد. اما شخصیت های دیگر، علیرغم اشاره‌هایی که در مورد داستان‌های پس‌زمینه وجود دارد، واقعاً غذای مناسبی برای کوسه ها هستند.