هیچ رسانه دیگری مانند انیمه نمی‌تواند احساسات مخاطبش را به بازی بگیرد. هیجان، خنده، خشم و مخصوصا درد. در هر داستان ما با ماجراجویی عده‌ای همراه می‌شویم و به آن‌ها دل میبندیم. به نحوی محو ماجراجویی و هویت‌شان می‌شویم که بعضا می‌توانند تنها با گفتن یک جمله قلب‌مان را بشکنند. در ادامه برای پارت دوم از دردناک‌ترین دیالوگ‌های انیمه‌ای با انیمه لیست همراه باشید.
متن حاوی مقدار زیادی از اسپویل است.

می‌توانید پارت اول را از اینجا ، بخوانید.

پسرک تنها

مثل این نیست که کسی توی خونه منتظرم باشه
It’s not like someone is waiting for me at home.

کسانی که ناروتو را در روزهای اولیه‌اش تماشا کردند، به یاد دارند که چگونه دوران کودکی ما را شکل داد. در حالی که شینوبی جوان به نبردهایش می‌پرداخت و در هر لحظه فریاد می‌زد: “داتته‌بایو!” یا “باور کن!”

علاوه بر لحظات شجاعت، لحظات غم‌انگیز زیادی نیز وجود داشت که به طور خودکار ما را با برخی از غم‌انگیزترین نقل‌قول‌های انیمه آشنا کرد. در اینجا قصد داریم درباره یکی از آن‌ها صحبت کنیم. اگرچه او این کلمات را در اولین قسمت با حالتی نسبتاً شاداب بیان می‌کند، اما حقیقت بسیار سخت‌تر است. و یکی از دردناک‌ترین دیالوگ‌های انیمه‌ای را خلق کرده.

• انیمه: naruto

چه کسی مراقب قهرمانان است؟

وقتی دیدم توی دردسر افتاده..باعث شد فکر کنم.. کی مراقب قهرماناست وقتی بهش نیاز دارن؟
When I Saw Him Struggling…It Got Me Thinking. Who Protects The Heroes When They Need Protecting?

همه ما قهرمانان را دوست داریم و اعمال شجاعانه‌شان در حفاظت از بشریت. دکو نیز همین‌طور در تلاش است تا با دوستانش یکی شود. او سفرش را با میراث قهرمان و ژن‌های به ارث رسیده آغاز می‌کند و اکنون در تلاش است تا بزرگ‌ترین قهرمان جهان شود. اما نه هر قهرمان و نه حتی یک انسان نمی‌تواند همیشه آرام و متعادل باشد، زیرا زمان‌هایی وجود دارد که آن‌ها خودشان ضعیف هستند.

در حالی که همه سعی می‌کنند او را در طول تمرین آرام کنند، اوچاچو یک مونولوگ به اشتراک می‌گذارد که در آن درباره گذشته‌اش و افکارش درباره دکوش صحبت می‌کند. او به این نکته اشاره می‌کند که دکو با وجود تمام مشکلاتش هرگز تسلیم نشده و از خود می‌پرسد که چه کسی از قهرمانان محافظت خواهد کرد زمانی که آنها به حمایت نیاز دارند. با کمک شینسو، آنها در نهایت موفق می‌شوند او را آرام کنند. اما تفکرات اوچاچو دردی پدید می‌آورد که در لیست دردناک‌ترین دیالوگ‌های انیمه‌ای جای دارد.

• انیمه: my hero academia

تراژدی

اگر بخواهم داستانی بنویسم که من در نقش اصلی باشم، قطعاً… یک تراژدیه.
If I were to write a story with me in the lead role, it would certainly be… a tragedy.

کن کانکی از توکیو غول در لیست شخصیت‌های اصلی است که بیشترین رنج

 را متحمل شده‌اند.  این جمله اساساً آنچه توکیو غول درباره‌اش است را توصیف می‌کند.و در لیست دردناک‌ترین دیالوگ‌های انیمه‌ای جای می‌گیرد. این جمله درست در اولین فصل انیمه‌ای که به همین نام است بیان می‌شود، کانکی از قرار ملاقات با کسی که علایق مشابهی در مورد خواندن دارد، هیجان‌زده بود. از آنجا که زندگی‌اش به طرز غیرقابل مقایسه‌ای کسل‌کننده شده بود.

اما همه‌چیز اشتباه پیش می‌رود، زیرا دختری که با او قرار داشت “ریزه” در حقیفت یک غول است که انسان‌ها را تغذیه می‌کنند. وقتی او آماده حمله به هدفش است. تصادفی رخ می‌دهد که به طور فنی کانکی را نجات می‌دهد. اما او را نیز تبدیل به یک غول می‌کند. و این آغاز تراژدی توکیو غول است.

• انیمه: tokyo ghoul

 

 

 

 

زندگی کن

می‌خوام زنده بمونم!

“I want to live!”

جهان وسیع «وان پیس»، پر از نبردهای شگفت‌انگیز و شخصیت‌های عظیم الجسه است. انیمه زمانی به یکی از اوج عاطفی شگفت‌آورش می‌رسد که رابین با اعدام مواجه می‌شود و گذشته‌اش به طرز غیرقابل‌اجتنابی به او نزدیک می‌شود. اما لوفی هرگز از خدمه‌اش دست نمی‌کشد و در لحظه‌ای که نمایانگر قطب‌نمای اخلاقی است که او را به عنوان یک کاپیتان هدایت می‌کند. از رابین می‌خواهد اراده‌اش برای زندگی را تأیید کند قبل از اینکه او را نجات دهد و فریاد می‌زند: “بگو می‌خواهی زنده بمانی!” این اصرار قدرتمند او، پاسخ عاطفی فراموش‌نشدنی رابین را برمی‌انگیزد.

این درخواست تنها درباره مبارزه با مرگ نیست؛ بلکه درباره بازپس‌گیری حق او برای آینده‌ای است که مدت‌ها باور داشت در دسترس نیست. در این صحنه کلیدی، وفاداری و مسئولیت لوفی و اعلام ناامیدکننده رابین مبنی بر “می‌خواهم زنده بمانم!” طوفانی کامل از شدت عاطفی را شکل می‌دهد. این لحظه هسته جذابیت عاطفی «وان پیس» را متبلور می‌کند و یک صحنه نبرد را به گواهی عمیق بر قدرت امید تبدیل می‌کند. و تناقص درد و امید  یکی دردناک‌ترین دیالوگ‌های انیمه‌ای را پدید می‌آورد.

• انیمه: one piece

 

دخترک عزیزم

همیشه همیشه مراقبتم

“I will always, always be watching over you.”

در صنعت انیمه، هیچ چیزی به اندازه فیلم «ویولت اورگاردن» با نامه‌های آن، جوهر عشق پایدار با یک والد متوفی را به خوبی به تصویر نمی‌کشد. و دارای لیست بلند بالای از دردناک‌ترین دیالوگ‌های انیمه‌ای نیست. با پیشرفت داستان، ویولت، نویسنده ماهر نامه‌ها، مأمور می‌شود تا نامه‌های احساسی برای مادر آنه بنویسد. این نامه‌ها که توسط ویولت به نمایندگی از مادر در حال مرگ نوشته می‌شوند، به گونه‌ای طراحی شده‌اند. که در روزهای تولد آن خوانده شوند و حضور مادرش را حتی در غیابش احساس کند. دقت و توجه در هر نامه فراتر از صفحه نمایش می‌رود و عمق عشق یک مادر و تلاش‌هایی که برای باقی ماندن در زندگی فرزندش انجام می‌دهد را منعکس می‌کند.

تولدت مبارک، آنه. تو حالا ۲۰ سال زندگی کرده‌ای. این فوق‌العادهست اما به یاد داشته باش که حتی بزرگ‌ترها هم گاهی حق دارن شکایت کنند. هر وقت احساس ناراحتی کردی، به یاد داشته باش که من با تو هستم. آنه.

Happy birthday, Ann. You’ve lived for 20 years now. That’s amazing. But remember that even adults are allowed to complain sometimes. Whenever you’re feeling down, remember that I am with you. Ann.

تأثیر این نامه‌ها همراه با آنه رشد می‌کند و به نمادی دلخراش از عشق، فقدان و گذر تلخ زمان تبدیل می‌شود. از طریق قلم ماهرانه ویولت، فیلم طنین قدرتمند عشق پایدار یک مادر را به تصویر می‌کشد و کاوشی عمیق در غم و یادآوری ارائه می‌دهد که پس از پایان تیتراژ همچنان باقی می‌ماند.

• انیمه: violet evergarden the movie