معرفی فیلم Suncoast
فیلم ساحل آفتاب که در فستیوال ساندنس 2024 برای اولین بار حضور داشت، تداعی کننده حال و هوای سینمایی جشنواره های دهه های گذشته بود اما خود را به عنوان یک فیلم روشن به سبک داستانی «در جستجوی نور» معرفی می کند که برای جبران کمبود اصالت خود، به شدت بر جذابیت شخصیت هایش تکیه می کند. در حالی که این رویکرد ممکن است برای فیلم های سبک تر کافی باشد، فیلم های این ژانر معمولاً به طنین احساسی عمیق تری نیاز دارند، چیزی که لورا چینِ نویسنده و کارگردان برای اولین بار در تلاش برای ارائه آن است.
طرح داستان فیلم ساحل آفتاب
در داستان نیمه اتوبیوگرافیکِ لورا چین، دوریسِ نوجوان (نیکو پارکر دوست داشتنی، از سریال The Last of Us) را دنبال می کنیم که با برادر در حال مرگش مکس (کری کاوا) و مادرش کریستین، زنی با فوران عاطفی مکرر (لورا لینی) در حال گذراندن یک زندگی دشوار در خانه است. دوریس در نوجوانی عاقل، دوست داشتنی و به طور دوست داشتنی ای بی میل است، به طرزی که انگار کاملاً از ویژگی های زیبای درونی و بیرونی خود بی خبر است، شاید به این دلیل که همیشه زیر سایه بیماری برادرش زندگی کرده است. وقتی موقعیت مکس تبدیل به یک بازی موردِ انتظار می شود، خانواده او را به یک آسایشگاه منتقل می کنند و از آنجا کریستین شروع به گذراندن شب های خود در آنجا می کند و این زمانی است که دوریس با پل وارن، فعال وودی هارلسون، در میان پرونده برجسته دادگاه حق مرگ تری شیاوو، که در همان آسایشگاه در یک وضعیت نباتی به سر می برد، ملاقات می کند.
نقد و بررسی فیلم Suncoast
پل و دوریس یک دوستی تدریجی و دور از ذهن را آغاز می کنند، دوستی ای که ریتم آن با احساسات واقعی در فیلمنامه چین، که فاقد عمق و بُعد لازم است، قرار نمی گیرد. اما چین در جاهای دیگر در به تصویر کشیدن روند بیرون آمدن دوریس از پوسته اش موفق تر است. او با استفاده از غیبت های مکرر مادرش در شب، شروع به دعوت از دوستان جدید خود برای مهمانی می کند. در ابتدا، دوستان جدید او (با بازی الا اندرسون، دانیلا تیلور، آمارر و آریل مارتین) حتی به نظر نمی رسند که از وجود دوریس آگاه باشند و این سناریویی دور از ذهن است که او از نظر احساسی به طرز محسوسی دلپذیر است. اما وقتی خانه اش به مرکز مهمانی مدرسه اش تبدیل شود، حلقه اجتماعی او رشد می کند. چین هم با کمال میل، انتظارات ما را در مورد این افراد که در ابتدا گمان می بریم از دوریس استفاده می کنند را زیر و رو می کند و ثابت می کند که نوجوانان در هنگام فراخوان وظیفه به خاطر مهمانی برمی خیزند. در این میان، حلقه دوستان جدید دوریس در مواقعی که بیشتر به آنها نیاز دارد به او کمک می کنند.
اما فیلم در کل تلاش می کند تا هسته ی عاطفی خود را پیدا کند و این کار را سعی دارد با بازی پینگ پنگ در آسایشگاه، حلقه جدید دوستان دوریس، ناامیدی کریستین و رابطه ی بین پل و دوریس رقم بزند. موضوع آخر به ویژه ناامیدکننده به نظر می رسد، زیرا هر زمان که دوریس محتاج صدای عقل است، پل به راحتی مانند یک شبح به داستان وارد و از آن خارج می شود. تقریباً با تماشای فیلم Suncoastمی توانید یک فیلم کامل درباره این دوستی یا هر چیز دیگری که دوریس با آن سروکار دارد را داشته باشید. اما وقتی تمام این موارد روی هم انباشته می شود لورا چین، فقط سطح داستان را خراش می دهد که در نهایت از پتانسیل فیلم کم می کند.
کریستین، نقشی که در فیلم ساحل آفتاب کمرنگ است
همچنین اغلب حسرت می خوریم که در سرتاسر فیلم Suncoastچیزی اساسی تر برای کریستین نوشته می شد. مادری دوست داشتنی و دلسوز که در شرایط غیرممکن بیش از حد تحت فشار است و لحظات آرامش را به حد کافی از او دریافت نمی کنیم تا خشم قابل درک او را جبران پذیر بدانیم. داستان این فیلم با این واقعیت درگیر نیست که او یک مادر سفیدپوست با دختری سیاه پوست است. در یکی از سکانس های اولیه فیلم Suncoast، وقتی مادرش از او می خواهد که پشت وانت سوار شود، دوریس اعتراض می کند و دلیل آن را موهای طبیعی خودش اعلام می کند. کریستین این اعتراض را با این جمله رد می کند: «موهات؟ واقعا؟» و این صحنه ای است که طعمی ناخوشایند به جا می گذارد.
اعمال دیدگاه دیزنی در فیلم Suncoast
با این حال، تلاش های لورا چین برای اینکه دوریس آرام آرام اما مطمئناً خودش را در اولویت قرار دهد، جای تحسین دارد؛ شخصیت اصلی سعی می کند خود را فردی بیشتر از خواهرِ یک برادر در حال مرگ ببیند. از این رو، او تصمیم می گیرد در یک شب حساس برای مکس به جشن برود و عواقب غیبت خود را مانند یک بزرگسال بپذیرد. فیلم Suncoastاز آنجا به یک یادداشت از دوستی و مصالحه تبدیل می شود، اما نمی توانید احساس کنید که فیلمی را به مرور دیده اید و آرزو دارید چیزی فراتر از دیدگاه دیزنی می دیدید.
آیا چیزی فراتر از یک فیلم پر از اشک و بلوغ با حس آفتاب و ساحل وجود دارد؟ این فیلم به هیچ وجه، مایه ی غروری برای ژانر خودش نیست. فیلم هایی که در چنین آب های آشنایی شنا می کنند، می توانند به طرز شگفت انگیزی رضایت بخش باشند، مانند فیلم نوجوانانه ی My Old Ass از مگان پارک که با تفاوت های ظریف در فستیوال فیلم ساندنس 2024 به نمایش درآمد. در مقایسه، لورا چین که نویسنده و کارگردان فیلم ساحل آفتاب است در مسابقه دراماتیک ایالات متحده، فیلم Suncoast را به مجموعه فیلم های نوجوانه ی فراموششدنی پیوند داده، فیلمی که فاقد رشد شخصیتی قابل قبول و عمق کافی برای طنین اندازی مضامین آن است.
علاقمندان می توانند جهت دانلود فیلم Suncoast به وب سایت انیمه لیست، مرجع دانلود انیمه فیلم و سریال مراجعه کرده و از تماشای آن با زیرنویس فارسی و بدون سانسور لذت ببرند.