نقد و بررسی فیلم The Super Mario Bros. Movie برادران سوپر ماریو

معرفی انیمیشن The Super Mario Bros. Movie

من می توانم به خوبی وقتی برای اولین بار نسخه نینتندو Super Mario Bros را بازی کردم، به یاد بیاورم. وقتی در دهه 70 یک پسربچه بیشتر نبودم. در خانه یکی از دوستانم بود که با ماریو آشنا شدم، دوست من تازه کنسول NES گرفته بود و من به خانه آن ها می رفتم و شب ها رویای بازی را می دیدم. آنجا بود که با این لوله کش احمق و پرش هایش آشنا شدم و از آن زمان بعضاً بخشی از زندگی و سرگرمی من بوده است. من عشق خود به این فرنچایز را به فرزندان اقوامم منتقل کرده ام، که همگی بازی خیره کننده Super Mario Odyssey را بیش از یک بار بازی کرده اند. ماریو از نسخه مخوف 1993 ماجراجویی خود با بازی باب هاسکینز و جان لگوئیزامو راه درازی را پیموده است، اما فیلم جدید فیلم برادران سوپر ماریو به هیچ وجه خلاقیت این فرنچایز را منعکس نمی کند. آخرین بلاک باستر انیمیشنی از استودیو Illumination بی روح ترین فیلم آن ها تا به امروز است، فیلمی که به ما القا می کند ChatGPT پس از وارد کردن داده ها و تصاویر بازی ها به رایانه آن را تولید کرده است. این «نمایش کریس فارلی» یک سرگرمی خانوادگی است و به اشتباه ارجاع دادن به چیزی که برای ساختن یک فیلم «معمول» است یک کار غلط است. به خصوص این یکی که از نا امید کننده ترین فیلم های انیمیشنی است که تا به حال دیده ام. این چند وقت  چنین دیالوگ هایی را مکرراً از خانواده شنیده ام، “حالا بخور؟!؟ یادته چقدر دوستش داشتی؟!؟ بازم برو کیف کن!» خیلی دلم می خواست چیزی را ببینم که مرا به دنیای کودکی ببرد، مانند همان بازی اول، یا الان در مورد لذتی که از بازی در قسمت های مختلف در چندین پلتفرم نینتندو داشتم صحبت کنم. در عوض، فیلمی را دانلود و تماشا کرده ام که به اندازه یک تریلر توخالی است، چیزی که عمداً از هر چیز خلاقانه یا جاه طلبانه اجتناب می کند. ماریو و لوئیجی لایق صحنه های خیلی بهتری هستند.

 

درآمدی بر خط داستانی فیلم The Super Mario Bros. Movie

“فیلم برادران سوپر ماریو” با لوله کش ماریو (کریس پرت) و برادرش لوئیجی (چارلی دی) در بروکلین اکران می شود که سعی می کنند تجارت جدید خود را راه اندازی کنند. برخی از تخم های عید پاک نینتندو در پس زمینه این صحنه های ابتدایی باید لبخندی کوچک روی لبان مردم نسل من ایجاد کند، و از نظر ساختاری کمی الهام بخشی در آن وجود دارد، مانند یک عکس اولیه هوشمندانه که در آن ماریو و لوئیجی در شهر به شیوه اسکرول از بغل مسابقه می دهند. که شبیه بازی های قبلی است. همچنین اشاره ای به The Odyssey در قفسه کتاب در اتاق ماریو وجود دارد که به این معنی است که ما در شرف تماشای سفر یک قهرمان و اشاره ای به بازی باورنکردنی Switch هستیم. اما آنچه در ادامه می آید مطابق هیچ یک از الهامات نیست.

 

خلاقیتی در کار نیست

ماریو و لوئیجی به شیوه ای که منطقی به نظر نمی رسد، یک اتاقک عظیم از لوله ها را در زیر بروکلین پیدا می کنند، در یکی مکیده می شوند و در نهایت به پادشاهی قارچ می رسند که توسط Bowser شرور (جک بلک) تهدید می شود. مرد بد بدنام سوپر ستاره ای را پیدا کرده است که برای حمله نهایی خود به پرنسس هلو (آنیا تیلور-جوی) و ساکنان پادشاهی او از جمله وزغ (کیگان-مایکل کی) به آن نیاز دارد. Bowser‏ ‏ فقط قدرت نمی خواهد. او می خواهد پرنسس را عروس خود کند و چند آهنگ واقعاً بی الهام درباره عشقش به او بخواند. این که چگونه چنین فیلمی استعداد راک مانند نیمی از Tenacious D را به دست می آورد و به او اجازه نمی دهد چند آهنگ هوشمندانه  برای Bowser بسازد، یکی از معماهای متعدد این فیلم است.

اگرچه لوئیجی وارد خط لوله ای می شود که او را بلافاصله در سرزمین های تاریک رها می کند و او را زندانی بوزر می کند (تصمیمی احمقانه که او را برای یک ساعت به حاشیه می برد) اما ماریو با پرنسس هلو ملاقات می کند که او را با قدرت ها آشنا می کند. و به این ترتیب همه مکعب های علامت سوال فرصتی برای درخشش پیدا می کنند، زیرا ماریو رشد می کند، کوچک می شود و حتی به یک راکون تبدیل می شود. آنها در نهایت دانکی کونگ (ست روگن) را استخدام می کنند، در جاده رنگین کمان مسابقه می دهند و ناجی می شوند. اگر تا به حال فیلمی را دیده باشید، این اسپویل نیست و اگر ندیده باشید هم اسپویل محسوب نمی شود، قانون کار است.

 

بررسی چند نقطه‌ی غیر تاریک در فیلم سوپرماریو

طرفداران این فیلم از پشت بام ها فریاد می زنند که فیلمنامه فیلمی به نام «فیلم برادران سوپر ماریو» نیازی به نقطه قوت ندارد. و اگر بخواهیم منصف باشیم، چند تنظیمات قوی از نظر طراحی وجود دارد. من از انتخاب های تیم در ساختار Donkey Kong  لذت بردم و سکانس جاده رنگین کمان “Super Mario Kart” به خوبی کارگردانی شده است. اما می خواهم بپرسم چرا طرفداران فرنچایزی که این همه عشق را برای نسل ها برانگیخته است، باید به حداقل مطلق در مورد داستان گویی رضایت داشته باشند. تصمیمات واقعی و درست در ساخت این فیلم بسیار اندک هستند. این فقط مجموعه ای از ارجاعات بصری و پرداختن به شخصیت ها است که با هم ترکیب شده اند تا یک فیلم 92 دقیقه ای را تشکیل دهندآن هم با این هدف «ریسک کن فقط یه کاری بکن هر کاری». این باعث شد به اسپین آف های سرگرم کننده ای فکر کنم، مانند نسخه «مکس دیوانه: جاده خشم» از سکانس «ماریو کارت» که از حرکت بی وقفه انرژی می گیرد. من قسم می خورم که تقریباً هرکسی که بازی ای مانند Odyssey را بازی کرده است، می تواند چیز مبتکرانه تری ارائه دهد. تقریباً ده دقیقه از آن بازی کلاً از این فیلم خلاقانه تر است.

 

بررسی عملکرد وویس اکتور های فیلم The Super Mario Bros. Movie

بی‌برنامگی باعث می شود که صداگذاری به طور یکنواخت متوسط باشد. کریس پرت با متریال مناسب می تواند کاریزماتیک باشد، اما به نظر می رسد که او دیالوگ هایش در این فیلم را کلاً در سه ساعت در یک استودیوی ویران شده بیان کرده است. چارلی دی چنین صدای رسایی دارد، اما فیلم به سختی از او استفاده می کند. ست روگن همیشه مورد استقبال قرار می گیرد و حداقل به نظر می رسد که قلباً در این فیلم حضور داشته باشد و جک بلک هم که همیشه عالیست. علاقمندان می‌توانند جهت دانلود فیلم The Super Mario Bros. Movie با زیرنویس فارسی به انیمه لیست، مرجع دانلود انیمه، فیلم و سریال مراجعه کرده و حداقل آن را برای کودکان خود پخش کنند.