معرفی فیلم مردان سفیدپوست نمی توانند بپرند و مقایسه‌ی آن با نسخه اصلی
در فیلم مردان سفیدپوست نمی توانند بپرند محصول سال 2023 و به کارگردانی کالماتیک که بازسازی فیلمی با بازی وسلی اسنایپ و وودی هرلسون و کارگردانی ران شلتون است، دلتنگی زیادی وجود دارد، اما نه از نوع خوب، نه از آن چیزی که او در نظر دارد. این نوع جسارت مضر است که او را تضعیف می کند، او یک فیلم کلاسیک را به یک شوخی معمولی تبدیل می کند و فیلم او به یک مصیبت خسته کننده تبدیل می شود. شما هرگز مطمئن نخواهید شد که او می خواهد چه کاری انجام دهد یا چرا فکر می کند که این داستان برای باز سازی آماده است. ضعف آشکاری که در بازسازی فیلم House Party او نیز وجود دارد. فیلم به همان اندازه که بی خیال جلوه می کند، به همان اندازه کسل کننده و چیپ است.
ویژگی های فیلم White Men Can’t Jump محصول 1992
فیلم مردان سفیدپوست نمی توانند بپرند اصلی که ران شلتون، نویسنده و کارگردان آن بود، مهارت خاصی را به نمایش گذاشت که این نسخه جدید به شدت فاقد آن است. این یکی کلیشه ها را وارونه کرد تا کلیشه های دیگری را که از طریق بیلی دویل (وودی هارلسون)، یک بسکتبالیست سفیدپوست سابق کالج سفیدپوستان، که اکنون با بدهی های قمار دست و پنجه نرم می کند، آشکار شود. او در آن فیلم با دوست دخترش گلوریا (رزی پرز) به سراسر کشور سفر می کند تا از طلبکاران خود دور شود. از آنجایی که سیاه پوستان معمولاً مهارت بسکتبال سفیدپوستان را دست کم می گیرند، او برای به دست آوردن مقداری پول نقد، مشغول کلاهبرداری در بازی های بسکتبال پیک آپ، مانند بازی ای که سیدنی دین (وسلی اسنایپس) بازی می کند، می شود. بیلی و سیدنی به زودی به جایی می رسند که در نهایت باید در یک تورنمنت دو نفره با هم رقابت کنند، رقابتی که شخصیت واقعی هر دو مرد را آشکار می کند.
داستان هوشمندانه فیلم مردان سفید پوست نمی توانند بپرند
این یک داستان هوشمند و چابک بود که هنوز هم با دوران معاصر سنخیت دارد. البته اگر شما همان فیلمنامه نویسان یعنی کنیا باریس و داگ هال باشید. فیلم بازسازی شده در دست کالماتیک، فیلمنامه ی آن دو فیلمنامه نویس که فیلم قبلی را ساخته اند، منسوخ می داند و بسیاری از کارهای زیرکانه شلتون در فیلم قبلی را خنثی می کند. جرمی (جک هارلو) یک مربی شخصی کلاهبردار است که آب میوه های ارگانیک را به مشتریان بسکتبالی خود می فروشد یا بهتر است که بگوییم می اندازد. او زمانی یک بازیکن بزرگ بسکتبال کالج بوده، اما دو مصدومیت رباط صلیبی او را از به حداکثر رساندن پتانسیل خود باز داشته است. او امیدوار است روزی به اندازه کافی پول به دست آورد تا بتواند رباط های خود را از طریق سلول های بنیادی بازسازی کند تا بتواند به لیگ G برود. مانند بیلی آن فیلم، جرمی از طریق خالی بستن، بازیکنان سیاه پوست را به شرطبندی بر سر بازی می کشاند. در این فیلم یک جک هارلوی عملاً رباتیک، این مشخصات را نمی تواند به خوبی بازیگر قبلی آن در آن فیلم کلاسیک ارائه دهد.
بررسی روند شکل گیری داستان و مقایسه‌ی آن با نسخه اصلی
قربانی بزرگ او، تنها کسی که می بینیم، کمال آلن (سینکوآ والس) است. کمال به عنوان یک راز معرفی می شود. در صحنه آغازین فیلم، کمال جوان و پدرش بنجی (لنس ردیک) در حال جشن گرفتن امضای قرارداد او هستند. اولین سؤالی که پیش می آید این است که چگونه این بازیکن آینده دار با پتانسیل بازی در NBA به بازی در یک سالن ورزشی ابتدایی سقوط کرده؟ تنها اشاره ای که در چند دقیقه اول به ما می شود، نمای نزدیک دست بنجی است که در حالی که بازوی پسرش را گرفته است، می لرزد. ده سال بعد، کمال که به راحتی عصبانی می شود، طعمه ای آسان برای جرمی است، او کمال را «جیمز هاردن» صدا می زند. این دیالوگ یکی از بسیاری از تلاش های نه چندان ظریف برای بازپس گیری جرقه سیاسی-اجتماعی فیلمنامه ی شلتون است.
چیزی که در نهایت باعث شده تا نسخه اصلی تا این حد در نظرم فوق العاده باشد، جدای از جذابیت پرشور بازیگران محشر آن، دوری شدید آن از کلیشه ها بود: نمونه ی اولیه آن همین عنوان بحث برانگیز فیلم است. عبارت «مردان سفیدپوست نمی توانند بپرند» به عنوان یک حقیقت نژادی به همان اندازه که آسمان آبی است رایج و قابل لمس است و این تصور را ایجاد می کند که سفیدپوستان اصلاً نمی توانند بسکتبال بازی کنند. این تغییری است که در ابتدا سیاه پوستان را از نظر نژادی نسبت به سفیدپوستان بی حساس نشان می دهد. شلتون، با این حال، همیشه با ظرافت فیلم را صرف پیکربندی مجدد این عبارت می کند: هارلسون واقعاً نمی تواند بپرد (در حالی که اگر تمرین می کرد می توانست بپرد)، اما توانایی جهش های نوپای او استعاره ای از عدم انگیزه او است. در حالی که او اسنایپس را به خاطر نمایشی بازی کردنش، پر اغراق بودنش و بازی نکردن بسکتبال اساسی سرزنش می کند. این اسنایپس است که پدر مهربانی است که چندین شغل برای حمایت از خانواده اش انجام می دهد در حالی که هارلسون پول خودش و پرز را قمار می کند.
توصیه من این است که نسخه اصلی فیلم White Men Can’t Jump را ببینید
در حالی که نباید به طور کامل در مورد اینکه چگونه یک بازسازی با نسخه قبلی خود مقایسه می شود صحبت می کردم، نقدی نوشتم اما وقتی Calmatic به مخاطبان التماس می کند که نسخه او را به عنوان یک پیشنهاد برتر ببینند و هر شخصیتش در فیلم درباره قدیمی بودن فیلم قبلی مسخره بازی در میاورد، حرصم در می آید. این فیلم کلیشه های مرتبط با ورزشکاران سیاه پوست را به حداقل می رساند و پاسخ می دهد که هیچ کس واقعاً فکر نمی کند مردان سفید پوست دیگر نمی توانند بپرند. در پویایی بین جرمی و کمال، فیلم سمت و سوی نامناسب فرانژادی می گیرد. این فیلم همچنین اهمیت شخصیت رزی پرز در فیلم قبلی را درک نمی کند. در عوض، او را دوباره به عنوان تاتیانا برای ما به تصویر می کشد، رقصنده ای که به سختی زمان زیادی روی صفحه نمایش دارد یا حجم داستانی زیادی ندارد.
علاقمندان می توانند جهت دانلود فیلم White Men Can’t Jump با زیرنویس فارسی به وب سایت انیمه لیست، مرجع دانلود انیمه، فیلم و سریال مراجعه کرده و از تماشای آن لذت ببرند.