سیر و پیدایش انیمه Kawagoe Boys Sing
«پسران کاواگوئه می خوانند -یا حالا یا هرگز-» یک سریال انیمه تلوزیونی ژاپنی ساخت شرکت ان بی سی یونیورسال اینترتینمنت ژاپن (NBCUniversal Entertainment Japan) است که evg در مشارکتی با انیمیشن فیلم تلکام (Telecom Animation Film) انیمیشن آن را تهیه کرده است. این سریال از 9 اکتبر 2023 تا 15 ژانویه 2024 از توکیو ام اکس (Tokyo MX) و بی اس 11 (BS11)به پخش رسید. کارگردانی این اثر کمدی در ژانر سن رشد (Coming of age) را آتسوشی ماتسوموتو (Atsushi Matsumoto) بر عهده داشت و خود انیمه توسط کلوب ادبیات مدرسه کاواگوئه نوشته شده بود. طراحی شخصیت های این انیمه را ابیمو (Ebimo)، طراح شخصیت های انیمه High Card انجام داد. آهنگ تیتراژ آغازین این انیمه «آهنگ ناشناخته» (Unknown no Shikisai) اثر کاکو (Kaco) بوده و آهنگ تیتراژ پایانی این اثر Ride Out the Fall می باشد که توسط شخصیت های گروه کر اجرا شده است.
چکیده داستان Kawagoe Boys Sing
هاروئو هیبیکی (Haruo Hibiki)، یک رهبر سابق ارکستر، ناگهان در مقابل تنشی (Tenshi Dei) ظاهر شده و زندگی آرام او را بر هم می زند. گرچه هاروئو در حرفه خود فرد موفقیست، شخصیت مشکل ساز او منجر به اخراجش از ارکستر بین المللی شده است و او در قبال اینکه مادربزرگ بانفوذش او را به صحنه برگرداند باید در مدرسه کاواگوئه یک گروه کُر پسران تشکیل دهد و مسابقه ملی کُر پسران را ببرد. تنشی و دوستانش با وجود اینکه از شخصیت بچگانه هاروئو که نمی تواند مراعات فضا را بکند و زبان رکی دارد سیر شده اند، مجبور می شوند به این گروه ملحق شوند. اما همینطور که به خواندن ادامه می دهند و راهنمایی اسرارآمیز هاروئو در آنها تاثیر می گذارد، در نهایت جذب و غرق کُر میشوند. با ظاهر شدن تیم های سطح بالا یکی پس از دیگری، آیا کلوب کُر پسران مدرسه کاواگوئه می تواند هدف بی پروایانه اش برای بردن مسابقه را ملحقق کند؟ یک کمدی از جوانان آتشی مزاج، پر از آهنگ های کُر سرشار از روحشان!
بازخورد مخاطب
جیمز بکت (James Beckett) از سایت شبکه خبری انیمه (Anime News Network) در دیدگاه خود از -Now or Never- Kawagoe Boys Sing می نویسد: «به هیچ وجه نمی توان گفت که این فصل پاییز دست کم یک انیمه که چیزی کاملا غیرمنتظره تحویل دهد ارائه نداده است. چراکه بخش زیادی از جذابیت این انیمه احتمالا از روی این باشد که موقرانه روی اجرا های کر پسران تمرکز کرده؛ که چیزی نیست که فکر می کنم داخل انیمه به قدر کافی دیده باشم. آخرین باری که دیدمش… خب، شاید هرگز بوده؟ گرچه اینطور نیست که خیلی خوره کر یا چیزی مثل آن باشم می توانم دست کم بگویم که این نوع موسیقی بیشتر از چیز های جی-پاپ آب نباتی و گل منگلی همیشگی به دلم می نشیند.
یک مقدار روح بیشتری داخلش دارد.» «از این که به نحوی در نهایت از معرفی شدن ماموریت رهبر ارکسترمان هاروئو به تشکیل دادن یک گروه جدید کر برای مدرسه کاواگوئه می رسیم گرفته تا این که او با سه نفر بدبختی که به زور دارند وارد گروهش می شوند را یک راسو مورد عنایت قرار می دهند. انقدر از قصد مسخره است که سخت می شود به آن نخندید. همینطور که داستان پیش می رود حتی اگر خیلی هیجان زده نباشید که ببینید این پسر ها آهنگ های کرشان را می خوانند در هر صورت سرگرمتان می کند. این کار من را یاد یکی از کمدی های ژاپنی مورد علاقه ام، Water Boys انداخت، که کار کسب کردن رای مثبت من را برایش بسیار راحت تر می کند». کاربر دیگری می نویسد: «این فصل از این انیمه چیز بسیار پر هرج و مرجی بود. ما که آن را موقع پخشش دیدیم و بین هر قسمت دست کم یک هفته برای هضم کردنش داشتیم احساس کردیم روی تریلی نشسته ایم، چه برسد به کسانی که هر دوازده قسمت را می خواهند پشت سر هم ببینند.
منتهی این چیز بدی نیست. خیلی وقت ها مقصود از انیمه دیدن بیرون آمدن از حال خود آدم است و چنین لایی کشیدن هایی دقیقا چیزی است که این را برای آدم آسان می کند. در طول انیمه چند آهنگ مختلف معرفی شد، که بعضی هایشان شخصیت محور بودند و می شد به آن ها مثل آهنگ تم آن شخصیت نگاه کرد. شخصا از آهنگی که آداچی (Adachi) خواند لذت بردم. جدا از این آهنگ ها، یک یا دو آهنگ بود که چند دفعه خواندند و مقایسه نسخه های مختلفش که شخصیت های مختلف در زمان های مختلف خواندند جالب بود. یک چیز دیگری که توجهم را جلب کرد این بود که نکاتی که مردم را متوجه خود کردند برای کسانی که موسیقی می دانستند و کسانی که نمی دانستند فرق داشتند. تقریبا هر قسمتی که پخش می شد یک سری اعضای گروه های کر یا در کل کسانی که تئوری موسیقی می دانستند می آمدند و در نظرات خود که داخل اینترنت آپلود می کردند به یک سری نکات تکنیکی اشاره می کردند. اما در کل هر کس آهنگ مورد علاقه خودش را داشت که این یعنی سطح آهنگ ها در حدی بود که بشود بینشان دنبال مورد علاقه گشت. بعضی چیز ها مقداری تکراری و زورکی به نظر می رسید، مثل تشبیه های مرتبط به غذا که هر قسمت بود؛ اما چیزی نبود که مزه انیمه را بپراند.
بعضی وقت ها همین خریت های رهبر ارکستر آدم را غافلگیر می کرد. آدم مدام فکر می کرد که می داند این شخصیت الان چه کار می کند اما باز حرکتی می زد که آدم می ماند. به نظر می رسد که اگر انیمه بعد ها ادامه پیدا کند مسائل زیادی باشد که بتواند بیشتر به آن ها بپردازد و برایمان بازش کند. فعلا می توانم بگویم که حسابی سرگرم شدم و از دیدن این انیمه پشیمان نیستم. یک چیز دیگری که توجهم را جلب کرد این بود که در کل انیمه اش واقعی به نظر می رسید. بعضی وقت ها احساس می کردی که برای جلو رفتن انیمه فلان اتفاق لازم است بیفتد، یا لازم است نیفتد، اما برعکسش پیش می آمد و شخصیت ها مجبور بودند با همان وضعیت غیرمنتظره که اتفاق افتاده باقی مسیر را طی کنند. از این جهت آدم در طول انیمه مدام احساس می کرد که داخل خود انیمه است و هر لحظه ممکن است چیز جدیدی پیش بیاید که پیش از آن به فکر آدم نرسیده بود. از این بخش از انیمه اش خیلی لذت بردم. از آن جایی که تقریبا تمام مکان ها از روی کاواگوئه واقعی درست شده بودند، یک جور هایی باعث شد هوس کنم یک روز واقعا به آن جا بروم. شاید آن موقع وقایع انیمه را واقعا مثل خاطره به یاد آوردم».
اگر شما نیز به تماشای این انیمه علاقه پیدا کرده اید از شما دعوت می شود جهت دانلود انیمه Kawagoe Boys Sing -Now or Never- به سایت انیمه لیست مراجعه کنید.
