معرفی فیلم We’re the Millers
ما میلر هستیم یک فیلم کمدی است و اگر بخواهیم چیز خوبی در مورد آن بگویم، این است که این فیلم حاوی لحظات ارزشمند و لذت های کوچکی است. برخی از جوک ها خنده دار هستند. اگر کسی بخواهد تمام قطعات و صحنه های خوب را در یک حلقه برجسته گردآوری کند، ممکن است حدود شش دقیقه طول بکشد. متاسفانه فیلم در مجموع 110 دقیقه زمان دارد. این بدان معناست که اگر بخواهیم چرب حساب کنیم هم، نزدیک به 100 دقیقه خستگی برای تحمل کردن وجود دارد و نتیجه رقابت خوبی ها و بدی های فیلم 15 بر 1 به نفع تیم بی‌مزگی، یکنواختی و سادگی و خسته‌کنندگی به پایان می رسد. متأسفم، اما دیدن جنیفر آنیستون با لباس زیر توری که متأسفانه برای جذب مخاطب انجام می شود، به مفت خدا هم نخواهد ارزید.
درآمدی بر داستان فیلم ما میلر هستیم
دیوید یک فروشنده مواد مخدر است که وقتی اراذل و اوباش اموال و پول نقد او را می دزدند در وضعیت بدی قرار می گیرد. اکنون، او در حدود 40000 دلار به تامین کننده مواد خود (اد هلمز) بدهکار است و او راهی مشخص برای پرداخت آن ندارد. پس راه حل این است که دیوید خودش برای قاچاق مواد اقدام کند: وارد مکزیک شود، یک محموله علف درجه یک بگیرد و آن را از مرز بازگرداند. با تن دادن به این دردسر، بدهی او پرداخت می شود و 100000 دلار دریافت می کند. دیوید با اکراه موافقت می کند. از آنجایی که خانواده هایی که در تعطیلات هستند به طور معمول در گذرگاه های مرزی نادیده گرفته می شوند، او تصمیم می گیرد یک همسر و فرزند موقت برای این سفر استخدام کند. رز (آنیستون)، یک دختر بی خانمان یعنی کیسی (اما رابرتز) و پسری با مادری غایب، یعنی کنی (ویل پولتر) به او می پیوندند. آنها با ظاهر شدن به عنوان خانواده میلر، به سمت جنوب می روند، مواد مخدر را دریافت می کنند، سپس به ایالات متحده بازمی گردند و بعد از آن مشکلات آنها شروع می شود.
بررسی حضور جنیفر انیستون در فیلم We’re the Millers
از میان تمام بازیگران سریال Friends، جنیفر آنیستون شاید محبوب‌ترین نباشد اما در حال حاضر موفق‌ترین است. اما هیچ ارتباطی بین موفقیت و کیفیت وجود ندارد. برای مدتی، آنیستون تمایل داشت چیزهای مختلف را امتحان و آزمایش کند (اوج کار او The Good Girl بود) اما، در دهه گذشته، او به ورطه افسردگی آوری افتاد. در فیلم های او یکنواختی خاصی وجود دارد و شخصیت های او به ندرت دامنه یا عمقِ غیرِ معمولی را نشان می دهند. اگر می گفتیم یک فیلم از جنیفر آنیستون آمده، منظورمان این بود که یک فیلم متوسط و کم رنگ آمده است و این مایه شرمساری است. ما می دانیم که او هم استعداد و هم کاریزمای کار در سینما را دارد، اما هیچ چیز در رزومه اخیر او اجازه نداده است که این ویژگی ها را ببینیم. بنابراین ما درگیر فیلم هایی هستیم که در بهترین حالت فراموش شدنی و در بدترین حالت دردناک هستند. ما میلر هستیم هم در بین این دو گزینه قرار می گیرد و البته به دومی نزدیک‌تر از اول است.
نقدی بر فیلم سینمایی We’re the Millers
فیلم ما میلر هستیم در مورد آنچه که دوست دارد باشد، اصلاً خوب نیست. به نظر می رسد که این فیلم به لحن شیطنت آمیز کمدی های دور از اخلاق و مملو از جنایت مثل فیلم The Hangover علاقه دارد، اما هرگز در آن مسیر هم به طور کامل موفق نمی شود. جدا از اینکه آنیستون و بازیگران همبازیش در این سینمایی، یعنی اما رابرتز و جیسون سودیکیس که هر چند دقیقه یک بار یک عدد فاک حواله ی آسمان می کنند، هیچ چیز خارق العاده ای در مورد توهین وجود ندارد. تنها شوخی با برهنگی یک شات از اندام تناسلی مردانه است. قرار است خنده دار باشد و شاید پسرهای 11 ساله فکر کنند که اینطور است. اما طنز فاقد برش است و به طور عجیبی تمایلی به شوخی ندارد. به عنوان مثال، صحنه ای را در نظر بگیرید که در آن یک پلیس همجنس گرا به عنوان رشوه خواهان یک لطف جنسی است. فیلم برای مدتی با این موضوع بازی می کند اما در نهایت راهی برای خروج پیدا می کند. مشکل ممکن است این باشد که سینمایی ما میلر هستیم تلاش می‌کند یک «کمدی محبت آمیز» باشد، اما جنبه‌ی احساسی آن به‌طور بی‌ظرافت پیوند خورده و در فیلم‌نامه‌نویسی، ساختگی و جعلی به نظر می آید. امکان دارد که برخی آن را یک کمدی دور از اخلاق با احساس خوب بدانند، اما فرمول آن، اگر فرمولی وجود داشته باشد، جالب نیست.
مشکل عمده‌ی فیلم سینمایی ما میلر هستیم
بدیهی است فیلمی که قاچاق آن یعنی موضوع اصلی آن در عرض 45 دقیقه به پایان رسیده است دچار مشکل می شود. مابقی فیلام ما میلر هستیم درگیر تلاش های ناامیدانه ای برای به تعویق انداختن پایان آن است. ما کله گنده‌های مواد مخدر عصبانی را ملاقات می کنیم، مسافرانی که بیش از حد دوستانه و علاقه مند به کاوش در مرز هستند را ملاقات می کنیم و البته با پیوندی اجباری بین اعضای خانواده روبرو خواهیم شد.
موردی که می توان آن را مطرح کرد این است که شاید فیلم We’re the Millers برای تماشای خانگی در جایی که انتظارات پایین است و فضا آرام تر است مناسب باشد. با این حال، حتی در آن زمان، ممکن است برای عبور از برخی از لحظه های فیلم، کمی دست به کنترل شویم. طرفداران آنیستون یک بار دیگر مورد تمسخر قرار گرفتند، شاید دوباره بشنوند که تنها کار آبدلتان نمایش لباس زیرش است. نیک آفرمن و کاترین هان کمی در فیلم انرژی تزریق می کنند اما آن هم دوام نمی آورد. خلاصه آنکه، فیلم سینمایی We’re the Millers همانقدر عمومی است که کمدی‌های درجه‌بندی R دارند: وسیله‌ای عالی برای افزایش شهرت جنیفر آنیستون. نه به اندازه کافی خوب است که آن را توصیه کنیم و نه به اندازه کافی بد که التماس کنیم آن را نبینید. طبق گزارش‌ها، بودجه این فیلم 30 میلیون دلار ناقابل بوده و در حالی که این مقدار در استانداردهای هالیوودی زیاد نیست، اما هنوز هم می‌توانست از هر راه دیگری خرج شود، مانند پرداخت صورت‌حساب غذای بازیگران و عوامل فیلم پرفروش بعدی جیمز کامرون.
