غیر از علاقهی شدیدش به کیک خوردن، ایچیگو آمانوی دست و پا چلفتی در هیچ فعالیتی نتونسته موفق عمل کنه. بعد آشنا شدن و برخورد با هنری لوکاس، شیرینی پز معروف، استعداد فوقالعادهی مزه چشی ایچیگو که خودشم نمیدونست، کشف میشه. هنری که این استعداد ایچیگو رو تحسین میکنه و ارزشش رو میدونه، بهش شانسی در رفتن به مدرسهی سنت ماری، که یه مدرسهی عالی در حیطهی آشپزی هست و تخصصشون دسر ها هستن رو بهش میده. با وجود این که آماتوری بیش نیست و مهارتهای کافی رو نداره، به لطف توصیه نامهی هنری، ایچیگو در قویترین گروه، با شاهزاده های شیرینی ها قرار میگیره. این شاهزاده ها در تمام مدرسه به خاطر دست پخت های جادوییشون معروفن و این افراد، سنوسکه آندو، یک آسپز حرفهای در شیرینی های ژاپنی، ساتسوکی هانابوسا، با حرفهی گل های شیرینش، و ماکوتو کاشینو، یک متخصص شکلات های هدیهای هستن. ایچیگو و شاهزادههای شیرینی، هرکدوم روح شیرینی ای کنارشون دارن، پری هایی که آرزوی شیرینی پز ها رو براورده میکنن، همگی باهم در دنیای پر رقابت شیرینی برای هدفی که دارن سخت تلاش میکنن.
یومه ایرو پاتیسیر شاید بهترین و خاص ترین روایت داستانی را نداشته باشد، ولی به یقین یکی از لذتبخش ترین انیمه ها برای تماشا بوده و از دیدن این انیمه پشیمان نخواهید بود. این انیمه شاید در اول حوصله سربر به نظر بیاید، از آنجایی که فیلر های زیادی دارد ولی داستان با قسمت های بیشتری که میبینید، بیشتر جلو میرود. پس باید کمی صبر به خرج دهید تا جذاب شود. داستان این انیمه متوسط است، و شباهت هایی به انیمه هابی چون گاکوئن آلیس دارد. دختری که هیچ استعدادی در پخت و پز ندارد به مدرسهی پرستیژی در آشپزی شیرینی میرود، و مهارتی دارد که مورد توجه شیرینی پز معروفی قرار میگیرد و در مدرسه در گروهی قرار میگیرد که پر از پسر های خوشگل با استعداد هستند.
ولی داستان هرچه بیشتر جلو میرود جذابتر میشود و بیننده ها را دائم در خال حدس زدن نگه میدارد که چه کسی خواهد برد و چه کسی شکست خواهد خورد، و در کل شدتی به خود میگیرد و غیرقابل حدس و پیش بینی میشود. عناصر عاشقانهی کوچکی هم در این انیمه وحود دارد که بسیار بامزه هستند!
تیتراز آغازین و پایانی هردو عالی بوده و مخصوصا تیتراژ پایانی بسیار به یاد ماندنی است. آهنگ های پس زمینه ای هم محشرند و یکی از بهترین بخش های این سری است.