تانجیرو کامادو که دوباره شمشیر خودش رو شکسته است، به دنبال شمشیر جدید است. آقای هاگانزوکا، آهنگر بداخلاق که مسئول جعل تیغه ها برای او بود، ناپدید شده است، بنابراین او چاره ای جز سفر به دهکده مخفی شمشیرسازان برای به دست آوردن یک شمشیر جدید ندارد.
نمی توان منکر شد که انیمیشن فوق العاده استدیو Ufotable یکی از دلایل اوج گرفتن این سریال بوده است و این بار هم تفاوتی ندارد. این فصل با یک سکانس کوتاه اما خیره کننده از Muzan’s Infinity Castle شروع می شود که بلافاصله تمام توجه شما را به خودش جلب می کند و مدل روایت را برای بقیه ارک های پیش رو تنظیم می کند. اینجاست که استودیو کاری را انجام می دهد که بیشتر به خاطر آن شناخته شده است: ترکیب توانایی های دو بعدی و سه بعدی اش به طور یکپارچه در یک اثر هنری سینمایی! شاید با خود فکر کنید: «شاید Ufotable تولید ناخالص داخلی یک شهر کوچک را برای هر قسمت خرج می کند». و چه کسی می داند، ممکن است حق با شما باشد. به همین دلیل است که وقتی کیفیت تولید در اواسط فصل در حد یک یا دو درجه کاهش یافت، کمی شگفت زده شدم.
جزئی تر بخوام بگم، از نظر انیمیشن سه بعدی. بله، من در مورد قسمت ماهی های شیطان صحبت می کنم. همه چیز در مورد آن موجودات ماهی فریاد می زد «تولید تصادفی!». ممکن است مشکلات ضرب الاجل باشد. ممکن است یکم تنبلی یا کمبود بودجه ناگهانی. خوشبختانه، کیفیت بصری در سایر عناصر نمایش، از جمله سایر دارایی های سه بعدی، چنین مشکلی نداشت.
قطعا نباید صدای موسیقی متن را فراموش نکنیم. شیطان کش بدون موسیقی، شیطان کش نخواهد بود. درست مانند فصل های قبلی، موسیقی متن این نمایش را بیش از پیش ارتقا می دهد و حتی کلیشه ترین لحظات را نیز هیجان انگیز می کند. در این مرحله، می توانم بگویم که موسیقی دیمن اسلیر به همان اندازه شخصیت هایش، بخشی از هویت آن شده است.
با این وجود، داستان هنوز چیزهای زیادی برای ارائه دارد. موزان هنوز بهترین کارت های خود را بازی نکرده است، و همینطور Slayer Corps. ما هنوز چیزهای زیادی در مورد ارتباط تانجیرو با یوریچی، اولین قاتل شیطان، یک شخصیت مرموز داریم که به تنهایی با موزان جنگید و او را به سختی نابود کرد، نمی دانیم.
همچنان آرک Entertainment District را از نظر داستان و اجرا بالاتر از آرک Swordsmith Village قرار می دهم. شاید این فصل لذت بخشی بوده باشد، اما با بهترین بودنِ این فرنچایز فاصله دارد.