سال ها از برخورد تصادفی جی جی و سوفی می گذرد و سوفی اکنون 14 سال دارد. جی جی به عنوان تحلیل گر کار می کند و سعی می کند مانند یک پدر در کنار سوفی باشد. از آنجایی که او یک نوجوان است، قدردان این موضوع نیست و مشکلات دوران بلوغ خود را دارد و خیلی با پدرش سازگار نیست، به خصوص که جی جی سوفی را هر روز آموزش می دهد تا یک مامور سی آی ای باشد. اما درست این کار را در زمانی می کند که سوفی فقط می خواهد از پسری درخواست رابطه کند و اولین بوسه اش را داشته باشد تا بتواند بهترین زندگی را از نظر خودش بسازد. جی جی نقش خود را به عنوان قیم قانونی سوفی (کلوئه کلمن) جدی گرفته است و کار میدانی با آژانس را برای نقش پشت صحنه یعنی تحلیل گری داده ها کنار گذاشته تا مبادا اتفاقی برای سوفی بیفتد.
مشکل نسخه اصلی فیلم My Spy لحن ناسازگار آن بود. این چیدمان یک ایده عمدتاً خانوادگی بود که در آن یک مامور سیا با دختری که مأموریت مخفی او را کشف می کند، پیوند برقرار می کند، اما پس از آن، ماهیت شگفت انگیز خشونت آمیز طرح داستانی آن به وجود آمد. این درگیری به متریال داستان یک مزیت ناخوشایند داد و اگر چیزی در مورد فیلم جاسوس من: شهر ابدی اثر نویسنده و کارگردان پیتر سگال وجود داشته باشد، این است که سازندگان فیلم آن رویکرد ناهنجار را اصلاح کرده اند. با این حال، آنها این کار را با چسبیدن به مسیری واضح تر و کم اکشن تر انجام داده اند. پس از چند اتفاق خوشایند پیرامون مأمور سیا، جی جی (دیو باتیستا) که به یک زندگی جدید خارج از میدان نبرد عادت می کند و سعی می کند بر پدر شدن برای سوفی تمرکز کند، دنباله آن تبدیل به یک فیلم مهیج بسیار ساده می شود که کمدی را به جای اکشن و پویایی خانواده به کار می گیرد. دیدن این که چگونه این دو شخصیت در سال های پیش رو تغییر کرده اند تا حدودی لذت بخش است.